۞ امام علی (ع) می فرماید:
چند ماه قبل راهروی سازمان ملل شاهد رخدادی غیرمنتظره بود که مثل بمب در فضای رسانه ای دنیا صدا کرد. دست دادن رییس جمهوری آمریکا با وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران،اتفاقی که به گفته هردوطرف پیش بینی نشده بود. بماند بگو بخند ها و قدم زدن های ظریف و “جان کری” جان!!
جستاری به سفر اوباما به کوبا
فراز اول:
چند ماه قبل راهروی سازمان ملل شاهد رخدادی غیرمنتظره بود که مثل بمب در فضای رسانه ای دنیا صدا کرد. دست دادن رییس جمهوری آمریکا با وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران،اتفاقی که به گفته هردوطرف پیش بینی نشده بود. بماند بگو بخند ها و قدم زدن های ظریف و “جان کری” جان!!
موضوع دست دادن “جواد با باراک” در کشور ما هم خیلی صدا کرد. بعداز انقلاب اسلامی این اتفاق در سطح وزیر امور خارجه یک کشور انقلابی و مخالف امریکا که هیچ ارتباط مستقیمی با امریکا هم نداشت ، و رییس جمهور امریکا ،بی سابقه بود از همین رو سرو صدای بسیاری داشت.
برخی از موافقان، این رفتار “آقای قهرمان ملی” را ناشی از ادب اسلامی عنوان کردند.ادب ناشی از اسلام رحمانی حکم میکرد جواد ما دست در دست باراک آمریکا نهد.
اما در چند روز گذشته و در فرسنگ ها دورتر از خاک ما ودر نزدیکی امریکا،در کشور کمونیست کوبا ، که قریب به شش دهه هیچ ارتباط سیاسی اقتصادی با همسایه شمالی خود، امریکا، نداشتند ، وپس ۸۸سال بود که رییس جمهوری از امریکا در کوبا حضور می یافت، شاهد بی ادبی هایی (از نظر اسلام رحمانی) از جانب رییس جمهور و رهبر کوبا بودیم.
بی ادبی هایی از جانب رائول کاسترو
برادر جوانتر فیدل کاستروی بازنشسته،به محضر رییس جمهور کدخدا!
که نه در فرودگاه هاوانا به استقبال کدخدا آمد نه فرش قرمزی گسترانید.
جناب “کاسترو” ادبت کجا رفته؟
مگر عرف دیپلماتیک را بلد نیستی؟یا این کار از روی شناخت بود؟
درست است که شما مسلمان نیستی ولی ادبت کجا رفته است؟ این روحیه انقلابی ممکن است به ناراحتی کدخدا بیانجامد…
رییس جمهور کدخدا میخواست دست روی کتفتان گذارده شمارا در آغوش گیرد چرا دستش را گرفته و در هوا آویزان کردی؟دست کدخدا را در هوا معلق نگاه داشتی!چرا از قهرمان ملی ما ،امیرکبیر زمانمان ، ظریف جان یاد نگرفتی؟آیا داعیه انقلابی گری داری و اندک روحیه انقلابی ات مانع شد؟پس بدان که جواد ما در این روز ها مظهر انقلابی گری معرفی شده است.از سوی … (بماند کاسترو جان ، بحثمان داخلیست…)
پس از جواد ما بیاموز که دست کدخدا را در هوا آویزان نکرد.و اگر قرار بود در آغوش باراک برود مطمئن باش همان ادب و همان اسلام رحمانی اجازه میداد تا حد قولنج شکستن هم پیش بروند.
برادر کاسترو! یاد بگیر و اندک روحیه انقلابیت را کنار بگذار که با ادب ما در تناقض است.
فراز دوم:
عکس یادگاری رییس جمهوری امریکا در حرم امام، کی و چگونه؟!
امام خمینی (ره) دشمنی امریکا با ایران را بارها متذکر شده اند.میزان این دشمنی را تا حدی بالا میدانست که وقتی دانشجویان به تسخیر سفارت یا همان لانه جاسوسی امریکا روی اوردند ایشان این اقدام را انقلاب دوم نامید که از انقلاب اول مهمتر بود.و در جایی رابطه ایران و امریکا را مانند رابطه گرگ با میش توصیف میکردند و اینگونه دشمنی و نسبت امریکارا تببین میفرمودند.
رهبر حکیم انقلاب امام خامنه ای نیز دشمنی غرب و امریکارا از سالیان قبل با کلیدواژه هایی مانند شبیخون فرهنگی، ناتوی فرهنگی، جنگ نرم و … معرفی نموده و امروز این دشمنی را با کلیدواژه نفوذ تعبیر کرده که میتواند به استحاله از درون بیانجامد.که بسیار خطرناک تر و حساس تر از قبل است.و نشان از،پیشروی دشمن از سنگر قبلی خود دارد.البته همراه این کلیدواژه، انقلابی بودن و انقلابی عمل کردن را بیان کرده که راه جلوگیری از نفوذ دشمن در لایه های مختلف سیاسی و اقتصادی کشور است.
ایشان در جایی تاکید کردند که دیپلمات نیستند و انقلابی اند.و اهمیت انقلابی بودن را در فضاها و مسئولیت های مختلف ، روشن ساخته و بخشی از راه مبارزه با نفوذ را تبیین نمودند.
اگر امروزه شاهدیم که پس از حدود ۶دهه قطع ارتباط کوبا و امریکا ، پشت به دیواری منقوش به عکس “چه گوآرا” مخالف سرسخت امریکا و نظام سرمایه داری،عکسی یادگاری باحضور مسئولین کوبا و امریکا گرفته میشود ناشی از “نفوذ” تفکر لیبرال دموکراسی و ضعف کمونیسم در برابر آن است.عکسی که میتوان اشک های چه گوآرا را در آن دید و خنجری که برخی انقلابیون خسته بر پیکره انقلابش فرو کردند.
که البته در کشور خودمان ممکن است با عدم اعتقاد به برتری اسلام بر لیبرال دموکراسی ، و استحاله انقلاب و انحراف آن از آرمان های اصیلش، در سال هایی نه چندان دور شاهد عکس هایی یادگاری در دیوارهایی منقوش به عکس امام خمینی (ره) و یا حتی عکس یادگاری در حرم آن امام عزیز ،با حضور رییس جمهور “همین امریکا” و رییس جمهور “جمهوری حتی باصطلاح اسلامی” (که حتی آن رییس جمهور میتواند یک شخص معمم باشد ) باشیم.
اگر جلوی نفوذ دشمن گرفته نشود ، اگر چنگال های دشمن بر پیکره های پیشرفت کشور به مردم نشان داده نشود و چهره دشمن، روتوش کرده نشان مردم داده شود و اگر کلید حل مشکلات را بدست کدخدا بدانیم و قدر توان خود راندانیم ، مطمئن باشید روزی رییس جمهوری از همین امریکا با همین جهت گیری،در مراسم یادبود مسئولین جمهوری اسلامی سخنرانی خواهد کرد. مانند کاری که با نلسون ماندلا رهبر سیاهپوستان افریقا کردند…
والسلام
محمدمتین نجف زاده
این مطلب بدون برچسب می باشد.
تمامی حقوق این سایت محفوظ است.
پیاده سازی: طراح وب میهن