از سال ۱۳۵۷ که انقلاب مبارک کشور ایران به پیروزی رسید تا امروز ۳۷ سال میگذرد. در این سی و هفت سال دست و پای معاندان و دشمنان این مرز و بوم هر جایی که به اصل و شالوده ی نظام نرسیده است شاخ و برگ های آن را بریده اند.

از سال ۱۳۵۷ سازمانها و گروههای مختلف شبه نظامی در ایران با خط مشی مسلحانه به فعالیت علیه نظام جمهوری اسلامی پرداختند که حاصل عملکرد کثیف آنان طی سه دهه حدود ۱۷۰۰۰ کشته و چند هزار مجروح بوده است. این سازمانها انگیزه ‌ها و به ظاهر ایدئولوژی‌ ها مختلفی داشتند. برخی از معروف ترین سازمانهای تروریستی در ایران شامل منافقین، حزب دموکرات کردستان، کومله، گروه فرقان، جند الشیطان  و جیش العدل هستند. برخی ترورها نیز توسط سازمانهای اطلاعاتی کشورهای خارجی از جمله اسرائیل و آمریکا مستقیم و غیر مستقیم صورت گرفته و عوامل برخی ترورها هیچ ‌گاه شناخته نشدند. همچنین برخی سازمانهای تروریستی غیر ایرانی همچون سازمانهای سلفی در پاکستان در ترور برخی دانشمندان هسته‌ ای ایران نیز در کنار نقش محوری اسرائیل دست داشته ‌اند.

به عنوان سر فصل ترورهای ایران به هشتم شهریور که در تقویم رسمی جمهوری اسلامی ایران تحت عنوان «روز مبارزه با تروریسم» نامیده شده است میشود اشاره کرد. این روز سالروز انفجار دفتر نخست وزیری به دست منافقان و شهادت مظلومانه دو مجاهد نستوه و چهره‌ مؤثر و همیشه زنده انقلاب اسلامی یعنی شهیدان رجایی، رئیس جمهور و با هنر نخست وزیر و تنی چند از همراهان آن ها است.

این اقدام تروریستی که به دست عوامل ضد انقلاب وابسته به سازمانهای جاسوسی غرب با هدف مقابله با اراده انقلابی ملت بزرگ ایران و فروپاشی نظام نوپای جمهوری اسلامی ایران انجام شد، که در میان سایر عملیات های تروریستی در قبال مقامات عالی رتبه یک کشور، کم سابقه بود.

براساس آمار و اطلاعات کتاب جامع شهدای ترور کشور، جمهوری اسلامی ایران بیش از ۱۷ هزار نفر از شهروندان و مقامات سیاسی خود را در مواجهه با گروه‌های مختلف تروریستی ازدست داده است که بیش از ۱۲ هزار نفرآنان به دست عوامل گروهک منافقین شهید شده و بقیه نیز به دست عوامل گروهک های دیگر وابسته به دشمنان از جمله فرقان، کومله، دموکرات، توده، اشرار، پژاک، جندالشیطان (عبدالمالک ریگی)، خلق عرب، خلق بلوچ و تندر به شهادت رسیده‌اند.

همچنین ضروری است از جانبازان ترور نیز یاد شود که براساس آمارها بیش از ۵ هزار نفرند که از این تعداد نیز ۴ هزار نفر به دست منافقین زخمی شده‌اند.

بنابراین پدیده شوم و ضد بشری تروریسم، موضوعی آشنا و ملموس برای ما ایرانیان که از قربانیان اصلی آن هستیم می باشد. در این راستا گروهک تروریستی منافقین که از پشتیبانی مالی، سیاسی و تبلیغاتی برخی دولت های مخالف نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران بهره برده اند، از روزهای نخست طلوع خورشید انقلاب اسلامی تاکنون با شیوه قهرآمیز و ترورهای فراوان، درصدد حذف فیزیکی عناصر کار آمد و طراحان نظام بر آمده اند تا با ایجاد خلأهای جدی در ارکان حساس کشور، ضربه‏ ای اساسی به جمهوی اسلامی ایران وارد آورند.ازاین رو شهدای محراب، شهدای هفتم تیر وهشتم شهریور، شهیدانی چون لاجوردی، قرنی، صیاد شیرازی و در سال های اخیر نیز شهدای دانشمند و والامقام هسته ای ازجمله قربانیان تروریسم بوده اند که به دست منافقان به شهادت رسیده اند.

بعد از پروژه های سخت ترور ارکان نظام مانند بهشتی و مطهری و رجایی و باهنر و صیاد شیرازی و….. توسط ضد انقلاب و استکبار جهانی نقشه راه جدید تروریسم به دانشمندان هسته ای ختم شد.

یادمان نمی رود در چند سال اخیر چگونه فرزندان نابغه و خدوم کشورمان هدف گلوله ی ستم امپریالیسم غرب و معاندان نظام مقدس جمهوری اسلامی قرار گرفتند.

 پیشرفت‌های روز افزون ایران در عرصه های مختلف سیاسی، علمی سبب به بن بست رسیدن و عجز و درماندگی دشمنان نظام شده و آنان را وادار به دست زدن به ترورهای کور همچون اوایل انقلاب و به شهادت رساندن  دانشمندان و نخبگان کشورمان به ویژه در سال های ۸۸ تا ۹۰ کرد.

از این رو ترور دانشمندان هسته ای ایران یکی از وجوه نوین و رویکردهای جدید اقدامات تروریستی نظام سلطه در ایران بوده است که این امر نخستین بار با ترور ناجوانمردانه دکتر مسعود علیمحمدی استاد برجسته فیزیک ایران توسط «مجید جمالی فش» وابسته به سازمان جاسوسی رژیم اسرائیل یعنی موساد در روز ۲۲ دی ۱۳۸۸ در خیابان قیطریه روبروی منزل این شهید والامقام کلید خورد و تا دو سال بعد از آن با ترور دکتر مجید شهریاری و فریدون عباسی دوانی در ۸ آذر ۱۳۸۹، ترور نافرجام داریوش رضایی نژاد در ۱ مرداد ۱۳۹۰ و در نهایت با ترور مصطفی احمدی روشن در ۲۱ دی ۱۳۹۰ ادامه یافت.

از ترورهای داخلی که بگذریم بخش قابل توجهی از آمار فعالیت های تروریستی علیه ایران مربوط به ایرانیان خارج از کشور می باشد.

حمله به سفارتخانه‌ های ایران در ۱۰ کشور از جمله نمایندگی ایران در نیویورک، آلمان، سوئد، دانمارک، هلند، سوییس، بریتانیا، فرانسه، نروژ، کانادا و دفتر نمایندگی ایران در نیویورک در یک روز، حمله به چند ایرانی در فرودگاه دالاس در نزدیکی واشنگتن، حمله منافقین به خودرو یک دیپلمات ایرانی در دانمارک، حمله منافقین به چند ایرانی در فرودگاه لس آنجلس و حمله به وزیر امور خارجه ایران در نیویورک تنها بخشی از این این خونخواری هاست.

پدیده شوم وضد ارزش های انسانی تروریسم را می توان از اساسی ترین معضلات جامعه بشری و یکی از خطرناک ترین تهدیدها بر ضد حقوق ملت ها و نظم و امنیت و ثبات بین المللی دانست که در طول تاریخ، به ویژه در یکصد سال اخیر، ریشه مهم ترین تهدیدها بر ضد صلح وامنیت جهانی بوده است. درحقیقت وضعیت دردآور و فاجعه آمیز بیشتر ملت ها و کشورهایی که در آتش جنگ و خون ریزی می سوزند و از آوارگی و فقر رنج می برند، معلول اغراض سلطه گرانه و تروریستی بوده است. چنانکه استکبار جهانی و قدرت های سلطه طلب غربی نیز تاکنون در برابر این فعالیت های تروریستی که ازحجم سنگینی در میان ملل گوناگون بخصوص در کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا برخوردار بوده است، نه تنها هیچ واکنشی از خود نشان نداد، بلکه به انحاء مختلف مادی و غیرمادی از آن ها حمایت نیز کرده است.

ترور که نوعی آدم کشی با اهداف سیاسی یا عقیدتی است واژه ای نام آشنا برای قربانی بزرگ ترور یعنی جمهوری اسلامی است به عنوان کشوری با بالاترین قربانیان ترور  بزرگترین قربانی محسوب می شود. جمهوری اسلامی ایران با بیش از ۱۷ هزار شهید ترور، سند زنده ای از پشت پرده اقدامات وحشیانه مدعیان حقوق بشر از سال های ابتدای انقلاب اسلامی تاکنون بوده است. از این رو جمهوری اسلامی ایران در طول سال های پس از انقلاب و در سی و پنج سال گذشته یکی از بزرگترین کشورهای قربانی تروریسم و به عبارت صحیح تر و واقعی «بزرگترین قربانی تروریسم در جهان» می باشد که از نخستین روزهای وقوع انقلاب در سال ۱۳۵۷ آماج عملیات های گوناگون تروریستی بوده است که در این زمینه وجود بیش از ۱۷ هزار شهید ترور سندی روشن و مبرهن بر اثبات این ادعاست.

/انتهای پیام/