هیئت باید سیاسی باشد

1. ماه محرم از راه رسید بر آسمان کم کم پدیدار شد و پرچم عزای حسین(علیه السلام) بدست ملائکـۀ ا… بر کهکشان برافراشته گشت. عزاداران حسین دسته دسته، هیئت به هیئت، مسجد به مسجد را سیاه پوش کرده اند. حرارت غم حسین (ع) دلهای مؤمنین و محبین را صیقل داده است. دیده ها کم کم دریا می شود و کشتی دلها در تلاطم غم حسین. نگاه های عشاق أبی عبدالله به کشتی بان این دریاست. کشتی بان این دریا، نجات انسان ها را می خواهد و با شقاوت می رزمد. در عصر امروزی که برخی به دنبال «کدخدا» ی جهان مادی هستند ناخدای کشتی ما حسین بن علی است. گریه بر حسین سیاسی است و ما ملت گریه هستیم. ما با گریه، کاخ دژخیمان و سرسپرده ی کدخدای برخی ها را برانداختیم.

2. شیعه با همین مراسمات و عزاداری ها در طول تاریخ، مکتب حسین بن علی را حفظ کرده و همواره با عدل علیه ظلم قیام کرده است. فرق ندارد ظالم که باشد. ظلم و ظالم هرکه باشد چه یزید و چه آمریکا و چه داعش های خارجی و وطنی، باید مقابلش ایستاد. حال عده ای غافل و عده ای مغرض، بدنبال تهی کردن این عزاداری ها از سیاست هستند. عده ای می خواهند هیئت سیاست نباشد. در هیئتی که سیاست نباشد، در هیئتی که مبارزه با ظلم نباشد، در هیئتی که نقد و امر به معروف و نهی از منکر نباشد، در آن هیئت عمر سعد سینه می زند، “اوبا اونا” منبر می رود، بی بی سی روضه می خواند و ملکه الیزابت و جناب ملک عبدالشیطان سعودی گریه می کنند و داعشی های خارجی و وطنی هم میانداری می کنند.

3. برخی یا غافل اند و یا مغرض اند که بدنبال این هستند که بچه هیئتی را گوشه گیر و عزله نشین کنند. مگر نبود امام بزرگوار ما که فرمود: «دین اسلام یک دین سیاسی است که همه چیزش سیاست است ، حتی عبادتش .. والله اسلام تمامش سیاست است.. مسأله کربلا، که خودش در رأس مسائل سیاسی هست، باید زنده بماند. زنده نگه داشتن عاشورا، یک مسأله بسیار مهم سیاسی _ عبادی است. محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است. »

4. اینجا ایران است و حسین زمان، علمدار بنی انقلاب، سید علی است. علمدار بنی انقلاب با سیاست و دیانت دو دهه زعامت شیعه را بر دوش کشیده است. کدخدا و ناخدای کشتی شیعه، سید علی خامنه ای است و بس! اوست که در دیدار با اول هیئت سیاسی کشور، یعنی هیئت رزمندگان اسلام می فرماید:« هیئتها نمی‌توانند سکولار باشند؛ هیئتِ امام حسینِ سکولار ما نداریم! هرکس علاقه‌‌مند به امام حسین(ع) است، یعنی علاقه‌‌مند به اسلام سیاسی است، اسلام مجاهد است، اسلام مقاتله است، اسلام خون دادن است، اسلام جان دادن است؛ معنای اعتقاد به امام حسین این است. اینکه آدم در یک مجلس روضه یا هیئت عزاداری مراقب باشد که مبادا وارد مباحث اسلام سیاسی بشود، این غلط است.» هر چند که برخی از شعبات هیئت رزمندگان، کپی هیئت اصلی نیستند.

5. چه ساده لوحند آن کسانی که فکر می کنند مردم نباید سیاسی باشند. آنها که به وقت رأی مردم را اگر به نفعشان نبود نمی پذیرند! آنها که به وقت و بی وقت، تهمت ها نثار جریان حزب اللهی سیاسی می کنند و حزب اللهی غیر سیاسی را دوست دارند، آنها که به دروغ شعار آزادی بیان می دهند و اما می گویند:”هیئت نباید سیاسی باشد”! آنها از همین هیئات ضربه خورده اند. از پرچم سیاه حسین بن علی و پیراهن مشکی و گریه ها و نعره های حیدری می هراسند به شرطی که این نعره ها بر سر دشمنان حسین کشیده شود. اگر قمه ها را بر سر دشمن حسین بنشانیم درست است نه اینکه بر سر خویش! مگر حسین بن علی علیه ظلم قیام نکرد؟! مگر این کشته ی فتاده به هامون، بعلت مقاتله و امر به معروف و نهی از منکر، کشته نشد؟ حسین که تشنه گریه نیست بلکه قرن هاست فرزند او، تشنه لبیک ماست. هر کس در دستگاه امام‌حسین(ع) کار می‌کند باید ابوبصیر باشد. هیئات باید هدف حسین بن علی را که قیام علیه ظلم بود را گسترش دهند. هیئت یعنی سیاست و دیانت نه قیمه و قمه. امروز نظام اسلامی، تعزیه خوانی قبل از ظهور مهدی است. هیئات باید نقش خویش را پیدا کنند و اجرا کنند. یک هیئت باید علی اکبر سیاسی پرورش دهد، یک هیئت باید زینب صبور خطابه خوان تربیت کند، هیئتی دگر قاسم، این هیئت ابوالفضل شجاع و عارف، آن یکی هیئت حبیب، آن یکی هیئت زهیر. نظام اسلامی تعزیه قبل از ظهور مهدی است هیئات و مساجد و عناصر فرهنگی و سیاسی باید نقش خویش را یافته و درست اجرا کنند.

شرمنده ام زتو ای دوست که دل نیست قابلت                                  باید برای هدیه سری دست و پا کنم

داود مدرسی یان