به جرأت می توان گفت در بخش ابوالفارس با ۲۰-۳۰ روستا از توابع شهرستان رامهرمز، خانواده ای وجود ندارد که شهید یا جانباز یا ایثارگر یا مدافع حرم نداشته باشد؛ بخشی با بیش از ۸۰ حلقه چاه نفتی و قریب ۱۰ هزار جمعیت.

ابوالفارس اما محکوم است به تبعیض و عقب ماندن از قافله پیشرفت و آبادانی. نه دولت برای این بخش مهم اقدامی انقلابی می کنند نه نمایندگان تاکنون دردی دوا کردند و نه شرکت نفت عرضه داشته که حق ابوالفارس را بدهد.

آب آشامیدنی ابوالفارس آلوده است و سال قبل ۵۰۰ نفر از زنان و کودکان شهرک شهید رایگانی را روانه بیمارستان های رامهرمز و اهواز کرده که هنوز نتیجه پرونده بازرسی و قضایی آن اتفاق مشخص نشده که چه کسی یا کسانی یا دستگاه هایی مقصر بوده اند و هیچ مسئول استانی و کشوری هم ککش نگزیده که ۵۰۰ نفر دچار مسمومیت شدید شدند!

حالا اما درد دیگری با ابوالفارس همراه است و آن هم قطعی برق در گرمای ۶۰ درجه خوزستان است. مردم مظلوم این بخش بصورت روزانه و هفتگی با مشکل خاموشی در اوج گرما مواجه اند؛ چه بسا کودکانی که از این گرما تلف بشوند و یا بیماران و کهنسالانی که براثر این مشکل، سلامتی شان از دست می رود!

بخشی از مشکل خاموشی در ابوالفارس به خاطر زیرساخت های تولید و انتقال و توزیع برق به این منطقه است و بخشی هم به علتِ بی فرهنگی و آشوب طلبی برخی از افراد در نزاع طایفه ای دوسال قبل است که هنوز هم هر هفته و هر ماه با تیر زدن به ترانس های برق و قطع پایه های برق و بریدن سیم های برق، داد زن و بچه، کوچک و بزرگ این منطقه را در آورده و هیچ کسی پاسخگو نیست! بطور مثال برق این منطقه از ساعت یک بامداد تا ۴ صبح به علت قطعی سیم های برق در منطقه محل نزاع های طایفه ای، قطع بوده! آن هم در ایامی که گرمای خوزستان جهنمی است.

دوسال پیش در بحبوحه نزاع دو طایفه در پتک جلالی که هیچ ربطی به بخش ابوالفارس نداشته، به مسئولین محلی و استانی هشدار داده شد که تنها راه، برخورد و مشت آهنین با بزرگان و مسببین این هرج و مرج است اما گوش کسی بدهکار نبود تا بیش از ۱۵ نفر در این درگیری ها کشته شدند!

با ورود شورای عالی امنیت ملی و وزراتخانه های مسئول به پرونده و با دستگیری سه ماهه بزرگان هر دو طرفِ درگیر، قائله خوابید اما حالا بعد از آزادی بزرگان دو طرف و طولانی شدن روند اطاله دادرسی پرونده ها و عدم سازش دو طرف، چندماهی است که قرائنِ درگیری مجدد پیداست. آتش زیر خاکستری که اگر مسئولین کشوری و استانی و محلی نجنبند مجدد شعله ور شده و همه را درگیر می کند و تلفات بیشتری می دهد!

هرج و مرج طلبان هر هفته و هر ماه با قطع برقی که باید به ابوالفارس برسد، پای خود را بر راه نفس کشیدن مردم منطقه گذاشته اند و البته مردم این بخش، نجیبانه تا حالا فقط صبر کردند و از مسئولین مطالبه کرده اند که به دادشان برسند وگرنه تاکنون پاسخی به این هرج و مرجی هم نداده اند؛ یکی دیگر از مطالبه بخش ابوالفارس، انتقال برق این بخش از سمت بهبهان است بجای رامهرمز؛ اما مسئولین این گزینه را مورد بررسی هم قرار نداده اند. اما آیا مسئولین محلی و استانی متوجه خطرات این مسئله هستند؟ آیا متوجه هستند که امکان دارد این درگیری فراگیرتر شود؟

حالا که دو طرف درگیر کوتاه نیامده و صلح خواهی بزرگان سایر طوایف هم را هم قبول نمی کنند آیا بهتر نیست دستگاه های مسئول مجدداً با دستگیری بزرگان دو طرف و همچنین اجرای احکام تبعید سران و برخی از آشوب طلبان دو طرف، قائله را جمع کنند؟

گناه مردم ابوالفارس چیست که باید در آتش کینه و خودخواهی برخی، در بی برقی بسوزند؟ آیا اگر کودکی در این بی برقی تلف شد یا بیمار و کهنسالی در آتش گرما از بین رفت، قائله دیگر جمع شدنی است؟

مسئولین خوزستان و رامهرمز و باغملک باید هشدارهای دلسوزانه رسانه ها و بزرگان سایر طوایف را به گوش جان شنیده و به این مطالبات وقع بگذارند تا مسئله از این حادتر نشود.

انتهای خبر/